Już od początku naszego życia niezbędne są nam kontakty z innymi ludźmi i choć na przestrzeni lat zmieniają się potrzeby i priorytety, relacje z bliskimi nadal odgrywają istotną rolę. W dzieciństwie pierwsze skrzypce grali dla nas rodzice, w miarę dorastania coraz ważniejsze stawały się przyjaźnie, aż w końcu zaczęliśmy wchodzić w związki o naturze romantycznej i zakładać własne rodziny. Wydawałoby się, że mając u swego boku partnera, nie możemy narzekać na samotność – przecież jesteśmy razem, nie rozstaliśmy się i nie rozeszliśmy w dwie różne strony świata. Może jednak okazać się, że bycie razem wcale nie wyklucza się z uczuciem osamotnienia. Dowiedz się, czym jest samotność w związku, skąd się bierze i jak można sobie z nią radzić ?
Samotność w związku – być razem, a jednak osobno…
Gdy wchodzimy w romantyczną relację, może zdawać nam się, że nigdy nie będziemy już musieli mierzyć się z poczuciem opuszczenia. Znaleźliśmy w końcu drugą połówkę, z którą dzielimy pasje i spędzamy wolne chwile – „koniec z samotnością” to radosny komunikat, który pojawia się w naszej głowie. Czy na pewno?
Samotność w związku to zjawisko, z którym mierzy się dość spora liczba osób. Statystycznie dotyczy częściej kobiet, co nie oznacza jednak, że nie cierpią przez nie mężczyźni. Może dotknąć nas zarówno na początku relacji partnerskiej, jak i po wielu latach wspólnego małżeństwa, mieszkania pod jednym dachem i przebywania ze sobą na co dzień. Mimo bliskiej obecności drugiej osoby czujemy się samotni, niezrozumiani i pozbawieni zainteresowania. Odbija się to na naszym nastroju i funkcjonowaniu w różnych sferach.
Skąd bierze się samotność w relacji?
Gdy jest nam coraz gorzej, a relacja przestaje zaspakajać nasze potrzeby emocjonalne, możemy zastanawiać się: „Dlaczego czuję się samotna w związku?”. Przyczyn może być wiele – tak jak w przypadku różnych zjawisk, nie ma tutaj tylko jednego czynnika. Do występowania osamotnienia najczęściej prowadzą:
Poczucie osamotnienia – znudzenie rutyną
Wpadnięcie w odmęty rutyny potrafi być powodem, który znacznie obniża satysfakcję ze związku. Przemienia niegdyś darzącą się płomiennym uczuciem parę w dwójkę ludzi powtarzających od niechcenia utarte gesty. Orientujemy się, że każdy dzień wygląda niemal identycznie i nie ma w nim miejsca na czułości czy głębsze rozmowy. Przytłaczająca rzeczywistość, życie w pędzie i długa lista obowiązków sprzyjają odsuwaniu się od siebie i zaniedbywaniu wspólnego czasu. Nie ucinamy już sobie pogawędek i nie dzielimy się nawzajem przemyśleniami, lecz rzucamy w pośpiechu „zrób zakupy”, „wyprowadź psa”, „odbierz paczkę”. Chwile tylko we dwoje, wymiana komplementów oraz czułości są już przeszłością i pozostało po nich jedynie mgliste wspomnienie. Jeśli w związku zadomowiła się na dobre rutyna, każdy z partnerów odgradza się niewidzialnym murem i skupia na własnych sprawach. Choć oboje są tuż obok siebie, para zaczyna żyć osobno.
Powitanie na świecie nowego członka rodziny – samotność w małżeństwie
Przyjście dziecka na świat to wielkie wydarzenie i przełomowa zmiana w życiu pary. Dotychczasowe ustabilizowane życie zupełnie się zmienia i nagle dochodzi szereg obowiązków i wyrzeczeń. Może zdarzyć się, że nowa sytuacja przerasta możliwości świeżo upieczonych rodziców. Łatwo wtedy o zaniedbywanie partnera i spychanie go na dalszy plan. Zatracamy się wtedy w wir obowiązków i uciekamy od wzmacniania łączącej nas więzi. Matki często całkowicie przenoszą całą swoją uwagę na dziecko i zaczynają myśleć tylko i wyłącznie o opiece i wychowaniu. Odtrącają przy tym partnera, który stopniowo przestaje wychodzić z inicjatywą, widząc, że każda jego propozycja rozmowy czy spędzenia czasu zostaje odprawiona z kwitkiem. Partner sam ma wtedy tendencję do uciekania w pracę i woli siedzieć w biurze, biorąc kolejne nadgodziny, niż wracać do domu z pogarszającą się atmosferą.
Wyprowadzka dorosłych dzieci
Nie tylko narodziny, lecz również „wyfrunięcie z gniazda” pociech może odbijać się na więzi rodziców. Gdy dzieci usamodzielniły się i zdecydowały na opuszczenie rodzinnego domu, może pojawić się syndrom pustego gniazda. Partnerzy znowu muszą nauczyć się, jak żyć tylko we dwoje, co po wielu latach wychowywania młodszego pokolenia nierzadko okazuje się to prawdziwym wyzwaniem. Zaadaptowanie się do nowej sytuacji nie zawsze przychodzi łatwo i bywa przyczyną, przez którą odczuwamy samotność w związku po 40.
Brak gotowości na związek
Zdarza się, że na wejście w relację decyduje się osoba niegotowa na tworzenie bliskiej więzi. Jeśli jedna ze stron od samego początku nie jest przekonana, czy rozpoczęcie romantycznej relacji było odpowiednim dla niej krokiem, ma tendencję do niewielkiego angażowania się. Okazuje obojętność, dystansuje się i pozostaje chłodna. Być może czeka na pojawienie się czegoś innego, a obecny związek traktuje jako mniej znaczący – będący tylko sposobem na zabicie czasu.
Odmienne wyobrażenia na temat związku
Możemy oczekiwać od relacji czegoś zupełnie innego niż nasz partner. Nie zawsze bowiem dwójka ludzi ma takie same przekonania na temat tego, jak powinno wyglądać wspólne życie. Przykładowo, dla nas czymś normalnym jest spędzanie każdej wolnej chwili razem i nie rozumiemy, dlaczego ukochany czasami woli zamknąć się w pokoju lub wybrać na samotny spacer. Przez to, że dwie strony inaczej rozumieją bycie w związku, rodzi się niezrozumienie i napięcie.
Trwanie w relacji na odległość – samotna w związku
Rozdzielająca nas i partnera odległość sprzyja temu, by dopadło nas poczucie osamotnienia. Ukochana osoba jest z nami od święta i uczestniczy w naszym życiu okazjonalnie – nie może być obok, gdy dzieją się ważne zdarzenia, zarówno te pozytywne, jak i negatywne. Nawet jeśli staramy się podtrzymywać regularną komunikację przy użyciu nowoczesnej technologii, zdajemy sobie sprawę, że wirtualna rozmowa to nie to samo, co wspólny spacer. Samotność w związku na odległość potrafi być szczególnie przykra, bo pomimo trwania w relacji, nie jesteśmy częścią codziennego życia drugiej połówki.
Nieustanna pogoń za dostatkiem… i poczucie samotności
Czasami za samotność w związku odpowiada ciągłe gonienie za kolejnymi osiągnięciami. Gdy wpadamy w pułapkę niekończącej się pracy, próbujemy tłumaczyć sobie, że to tylko tymczasowy stan – po osiągnięciu zamierzonych celów skupimy się na rodzinie i znajdziemy dla niej więcej czasu. To jednak złudne myślenie, gdyż apetyt rośnie w miarę jedzenia. Wraz ze wzrostem zarobków, rosną także nasze ambicje i nie umiemy powiedzieć sobie: „dość”. Przecież można więcej, lepiej, szybciej. Chęć poprawy sytuacji materialnej to oczywiście samo w sobie nic złego, lecz przekłada się to na dodatkową liczbę obowiązków, branie nadgodzin czy uczestniczenie w długich wyjazdach służbowych. Zatracenie się w pracy to prosty przepis na odsuwanie od siebie partnera i zapominanie o potrzebach – zarówno własnych, jak i jego. Przestajemy okazywać sobie czułości i zauważać drobiazgi w codziennym życiu – liczy się tylko kariera i pieniądze.
Brak pracy nad związkiem
Związek to element naszego życia, nad którym trzeba pracować. Jeśli uznamy, że zawsze będzie tak samo i nie trzeba nic zmieniać, więź z czasem osłabnie. Nawet jeśli na początku wszystko układało się pomyślnie, w którymś momencie pojawią się nieporozumienia i podziały. Brak troski o swój związek i niewyrażanie chęci do wspólnego naprawiania gorzej funkcjonujących aspektów relacji sprawiają, że czujemy się niezrozumiani. Znikome zainteresowanie partnera budowaniem silnego i zdrowego związku może prowadzić do tego, że pojawia się dotkliwa dla nas samotność w małżeństwie i poczucie zepchnięcia na daleki plan.
Słaba komunikacja
Z poprzednim powodem znacząco łączy się nieumiejętność komunikowania, że nie wszystko jest w porządku. Jeśli jakieś zachowania nas martwią, czujemy się przytłoczeni lub widzimy, że w ostatnim czasie relacja się pogorszyła, warto byłoby usiąść i przeprowadzić szczerą rozmowę. Nie możemy liczyć na to, że nasz partner cudem domyśli się, co nam nie pasuje i sam to naprawi. Komunikowanie swoich potrzeb, obaw i planów to szczególnie istotny element, który odgrywa znaczącą rolę w funkcjonowaniu związku. Niewystarczająca komunikacja jest aspektem, który wpływa szeroko na pogorszenie odczuwanej satysfakcji. Problem z wyrażaniem prawdziwych myśli może mieć tylko jedna strona lub obie osoby w relacji.
Samotność w związku – objawy
Brak spełnienia
Gdy jesteśmy samotni w związku, zauważamy, że relacja nie spełnia naszych oczekiwań i nie daje nam poczucia stabilizacji, na którym nam zależało. Widzimy, że nie możemy się dzięki niej spełniać i stawać lepszymi wersjami siebie. Kolejne dni trwania w związku nie sprawiają, że jesteśmy szczęśliwsi – jest wręcz przeciwnie. Towarzyszą nam frustracja, niezadowolenie i rozczarowanie.
Poczucie odrzucenia
Samotność łączy się z poczuciem, że partner nie interesuje się nami i nie znaczymy dla niego tak wiele, jak kiedyś. Czujemy się odrzuceni i zepchnięci na margines – mało ważni i pomijani. Ukochana osoba, z którą tworzymy związek, nie daje nam poczucia, że jesteśmy najważniejsi w jej życiu i że liczy się z naszym zdaniem. Zastanawiamy się, czy partner jeszcze nas kocha i czy interesuje go cokolwiek, co jest z nami związane.
Osłabienie więzi
Samotność w związku objawia się również mniejszą ilością wzajemnych interakcji. Często sprowadzają się one do zwięzłych i rzucanych od niechcenia komunikatów. Nie oznacza to, że muszą występować kłótnie – para często odzywa się do siebie w kulturalny sposób, bez uszczypliwych zaczepek czy wypominania błędów.
Okazywanie sobie uczuć staje się sporadyczne lub całkowicie zanika, pogarsza się także życie seksualne. Nie mamy ochoty na spędzanie wolnego czasu z partnerem i chociaż codziennie żyjemy obok siebie, to jednak nie ze sobą. Brakuje bliskości – wspólnego przytulania, całowania, okazywania czułości, wymieniania się poglądami i dawania sobie wzajemnego zrozumienia.
Gdy partner szuka szczęścia w innych sferach życia
Często jako osoby samotne w związku próbujemy odnaleźć szczęście na innych płaszczyznach życiowych. Może objawiać się to uciekaniem w pracę, poświęcaniem całego wolnego czasu na hobby lub spędzaniem czasu z rodziną i przyjaciółmi. Gdy partner nie poświęca nam należytej uwagi np. jest skupiony na robieniu kariery, staramy się pozyskać ją od bliskich i znajomych, a rozmowami z nimi usiłujemy zrekompensować sobie znikome zainteresowanie drugiej połówki. Niektóre osoby poczucie samotności pcha również w kierunku zdrady lub myśli o niej.
Poczucie osamotnienia w związku – jak poradzić sobie z samotnością?
Poczucie osamotnienia w związku jest sporym problemem, którego nie warto bagatelizować. To źródło obniżonego samopoczucia i gorszego funkcjonowania na co dzień, które nie zniknie samo z siebie. Osoby w relacji przestają już ze sobą rozmawiać, nie mają tematów do rozmów, kończy się intymność, namiętność, oddalają się od siebie a zakończenie związku staje się nieuchronne. Co zatem zrobić? Jak pokonać samotność w związku? Jak zażegnać kryzys?
Na początku dobrze jest zastanowić się, od kiedy trwa problem i czy ostatnio się nasila. Być może widzimy także, jakie przyczyny doprowadziły do takiego stanu rzeczy. Refleksjami warto podzielić się z partnerem: zarezerwować trochę czasu, usiąść w spokoju, zatrzymać się i uzewnętrznić myśli. Choć to niełatwe, to zakomunikowanie swoich potrzeb jest niezbędne, aby druga strona zrozumiała, czego od niej oczekujemy. Jeśli dotychczas ukrywaliśmy fakt, że związek jest dla nas mniej satysfakcjonujący i nie chcieliśmy dzielić się swoimi uczuciami, partner może nie zdawać sobie, jak duże jest nasze osamotnienie. Wspólna wymiana zdań rodzi szansę, że uda się wypracować rozwiązania, które pomogą w ponownym zbliżeniu się do siebie. Część z nich może jednak wymagać zaplanowania z wyprzedzeniem i być trudna w realizacji (przeprowadzka, zmiana pracy, wspólne zamieszkanie).
W niektórych sytuacjach nieuniknione staje się rozstanie, szczególnie jeśli któryś z partnerów nie był jeszcze gotowy na poważną relację. Bez obustronnej chęci i zaangażowania nie zaobserwujemy bowiem żadnych realnych efektów. W wielu przypadkach można jednak pracować nad poprawą wspólnego życia i odbudowywaniem związku. Gdy dwoje ludzi przyłoży dużą wagę do pielęgnowania relacji i polepszenia wzajemnej komunikacji, będą mogli lepiej rozumieć swoje potrzeby i starać się rozwiązywać sytuacje problemowe od razu, zanim urosną do niebotycznych rozmiarów.
Przechodzenie przez tak trudne zjawisko, jak samotność w związku to czas, w którym dobrze jest zwrócić się do specjalisty. Udanie się po pomoc psychologiczną to dobry krok, gdy czujemy się przytłoczeni i nie wiemy, co mamy zrobić. Terapia jest również szczególnie polecana, kiedy podłożem osamotnienia w relacji są nasze przekonania i nieumiejętność jasnego komunikowania oczekiwań. Specjalista pomaga w unaocznieniu istniejącego problemu i zdaniu sobie sprawy z błędnych schematów zachowania wyniesionych z przeszłości. Następnie wdraża się działania mające na celu przekształcenie negatywnego nastawienia i eliminowanie niepożądanych zachowań. Stopniowo obserwowana zmiana jest furtką do odzyskania szczęścia w związku i długotrwałego utrzymania takiego stanu. Do psychoterapeuty można zwrócić się w każdym wieku, niezależnie od stażu związku – jeśli pojawia się problem, warto działać.
Nie musisz mierzyć się z samotnością w związku już zawsze! Nie obawiaj zgłosić się po pomoc i rozpocząć zmianę na lepsze. Umów się na pierwsze spotkanie – psychoterapia online.
