depresja objawy,kryteria diagnostyczne

Depresja – objawy, leczenie depresji, psychoterapia

Spis treści

Depresja jest coraz większym problemem naszych czasów i jest problemem, który dotyka miliony ludzi na całym świecie. Może to być wyniszczający stan, który wpływa na jakość życia i prowadzi do długotrwałego cierpienia, jeśli nie zostanie odpowiednio leczony. Ważne jest, aby zrozumieć, że depresja to choroba, to znacznie więcej niż tylko przygnębienie, może wpływać na każdy aspekt życia, utrudniając normalne funkcjonowanie. Przy odpowiedniej pomocy i wsparciu osoby z depresją mogą nauczyć się radzić sobie ze swoim stanem i prowadzić zdrowe, satysfakcjonujące życie.

Można być introwertyczką lub ekstrawertyczką, aktywną społecznie lub wycofaną, w młodym wieku lub starszym. Niezależnie od tego depresja może dotyczyć każdego, na każdym etapie życia. W tym artykule dowiemy się, co to jest depresja, poznamy jej rodzaje i niepokojące objawy, dowiemy się, skąd się bierze oraz jak ją leczyć?

Czym jest depresja? Czym jest nastrój depresyjny?

objawy depresjiDepresja to słowo często używane potocznie do opisu uczuć takich jak smutek, frustracja czy rozczarowanie. W praktyce klinicznej termin „depresja” jest uważany jako zaburzenie nastroju. Osoby cierpiące na depresję opisują długotrwający niski nastrój, który utrzymuje się powyżej dwóch tygodni. Oprócz zgłaszanego smutku, innym dominującym uczuciem jest lęk. Coraz więcej osób w depresji ma tendencję do silnego negatywizmu. Myśli wędrują wokół tego, jak źle się czujemy, ile trudności stawia przed nami życie, jak beznadziejna wydaje się przyszłość. Niektórzy ludzie doświadczają fizycznych objawów depresji: wzorce snu mogą ulec zmianie, poziom energii często spada, podobnie jak motywacja do wykonywania codziennych zajęć. Ludzie, którzy cierpią na depresję, często mają silne poczucie winy w stosunku do siebie.

Interakcja z innymi ludźmi nierzadko są zakłócone. Osoby doświadczające depresji mogą czuć się samotne i odizolowane, a jednocześnie nie chcą lub nie są w stanie dotrzeć do innych, nawet gdy mają ku temu okazje.

Epizod depresji. Jakie są rodzaje depresji?

Możemy wyróżnić trzy rodzaje nasilenia w przebiegu depresji, inaczej epizod depresji:

  • ciężką,
  • umiarkowaną,
  • łagodną.

jakie są rodzaje depresjiDepresja w łagodnych stadiach nasilenia pozwala nam na funkcjonowanie, jednakże kosztuje nas to dużo wysiłku. Pacjent, choć nie czuje się źle przez cały dzień, zasadniczo ocenia swoje życie w sposób negatywny. Nastrój może podnosić się wraz z pozytywnym doświadczeniem, ale spadać ponownie nawet przy niewielkim rozczarowaniu.

Depresja umiarkowana jest to forma depresji o umiarkowanym nasileniu, charakteryzująca się wystąpieniem większej liczby objawów depresyjnych, które wpływają na codzienne funkcjonowanie pacjenta. Objawy te mogą utrudniać wykonywanie codziennych obowiązków i prowadzić do znacznego obniżenia jakości życia.

Depresja ciężka jest to forma depresji o ciężkim nasileniu, charakteryzująca się wystąpieniem wielu silnych objawów depresyjnych, które znacząco ograniczają zdolność pacjenta do funkcjonowania w codziennym życiu. Depresja ciężka może prowadzić do znacznego upośledzenia funkcji społecznych, zawodowych i osobistych. W przypadku ciężkiej depresji mogą pojawiać się myśli samobójcze, rezygnacja a nawet zamiary samobójcze.

Depresja maskowana

Depresja maskowana jest formą depresji, która jest często pomijana, ponieważ jej objawy nie są tak oczywiste, jak inne formy depresji. Ludzie z maskowaną depresją mogą wydawać się normalnie funkcjonujący, często ukrywają  swoje depresyjne objawy przed otoczeniem a nawet przed samym sobą. Jednak nadal zmagają się z tym samym bólem emocjonalnym i samotnością, jakich doświadczają osoby z innymi formami depresji. Najczęstszymi objawami depresji maskowanej są: zmiany w zachowaniu, wycofanie się lub brak interakcji z przyjaciółmi i współpracownikami, utrata zainteresowania zwykłymi czynnościami takimi jak: praca lub kontakty towarzyskie, zmiany wzorców snu.

Dystymia

Dystymia to rodzaj depresji, który może powodować  uczucie smutku, beznadziejności i niskiej samooceny. Charakterystyczne dla dystymii jest fakt, że obniżony nastrój może trwać nawet kilka lat, jednakże nie jest tak znaczny, pacjent jest w stanie wykonywać codzienne obowiązki, chociaż znacznym kosztem. Występują objawy, związane ze zmianą w apetycie, wzorcach snu i poziomie energii (zespół przewlekłego zmęczenia). Osoby z dystymią mogą również mieć trudności z koncentracją lub podejmowaniem decyzji, a także odczuwać nadmierną wrażliwość na krytykę lub odrzucenie.

Depresja sezonowa SAD

Depresja sezonowa, znana również jako sezonowe zaburzenie afektywne (SAD), to rodzaj depresji, który dotyka ludzi w określonych porach roku. Zwykle występuje w miesiącach zimowych, kiedy jest mniej światła słonecznego i niższe temperatury. Objaw w depresji ma wpływ na uczucie przygnębienia, trudności z koncentracją i zmiany apetytu lub wzorców snu.

Depresja psychotyczna

Depresja może czasami mieć charakter psychotyczny, co oznacza, że może być obecna psychoza jako jedno z jej objawów. Depresja psychotyczna, zwana również depresją z objawami psychotycznymi, to forma depresji, w której występują dodatkowe objawy psychotyczne, takie jak omamy (fałszywe postrzeganie rzeczywistości) i urojenia (fałszywe przekonania). Objawy psychotyczne mogą być związane z nastrojem depresyjnym, takie jak urojenia o tematyce depresyjnej, np. urojenia winy lub urojenia wynikające z uczucia zasługiwania na karę. Depresja psychotyczna jest uważana za bardziej ciężką formę depresji, ponieważ objawy psychotyczne mogą wpływać na funkcjonowanie pacjenta w jeszcze większym stopniu niż w przypadku depresji bez objawów psychotycznych. Pacjent może chorować na jeszcze większego obniżenie jakości życia.

Leczenie depresji psychotycznej może wymagać specjalistycznego podejścia, często łączącego farmakoterapię, taką jak leki przeciwdepresyjne i leki przeciwpsychotyczne, oraz terapię poznawczo-behawioralna.

Objawy depresji

fizyczne objawy depresjiObjawy depresyjne można podzielić na trzy kategorie:

Fizyczne

Są one związane z doznaniami w ciele tzw. objawy somatyczne takie jak:

  • Zmiana wzorców snu. Niektórzy mogą mieć trudności z zasypianiem lub maja przerywany sen; bezsenność, inni śpią więcej, a ospałość przekłada się na funkcjonowanie w ciągu dnia. Epizod depresji może znacząco przyczyniać się do pogorszenia jakości snu.
  • Spadek apetytu, następuje spadek wagi, ale u innych pacjentek może wystąpić łaknienie większe niż zwykle.
  • Zainteresowania sferą seksualną mogą być obniżone, w tym obszarze notuje się częsty spadek
  • Poziom energii spada, podobnie jak motywacja do wykonywania codziennych czynności.

Myślenie

Osoby cierpiące na zaburzenia depresyjne myślą w bardzo określony sposób. Jest to tak samo kluczowy objaw depresji jak przygnębiający nastrój czy objawy fizyczne. Osoby, które doświadczają depresji, mają tendencję do patrzenia na siebie i innych w skrajnie negatywny sposób, pomijając pozytywne aspekty albo powodzenie, które tłumaczą czynnikami zewnętrznymi, np. „Zdałam egzamin, bo miałam szczęście”.

Wymiar emocjonalny i zachowanie

Brak motywacji lub energii może spowodować, że osoby w depresji mogą mieć ograniczoną motywację do działań, zaniedbywać codzienne obowiązki, a decyzje pozostawiać innym.
Mniejsza aktywność i unikanie spotkań towarzyskich to często jeden z podstawowych wymiarów zaburzeń depresyjnych. Kiedy poziom aktywności spada, traci się możliwość przeżywania przyjemnych uczuć, przez co nasilają się uczucia smutku, lęku, beznadziei, przytłoczenia i porażki.

Rozpoznanie depresji – diagnoza

diagnoza depresjiDepresja jest zaburzeniem zdrowia psychicznego, które może mieć szeroki zakres objawów. Ryzyko wystąpienia depresji wzrasta wraz z wiekiem, jednakże problem depresji może dotknąć każdego, na każdym etapie życia. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw. Zaburzenia psychiczne są klasyfikowane w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD) oraz Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Rozpoznanie w przypadku depresji, diagnoza może obejmować zmiany nastroju, poziomu energii, wzorców snu, apetytu, koncentracji, obniżenie poczucia własnej wartości oraz myśli o śmierci lub samobójstwie. Przydatnym narzędziem do diagnozy depresji może być inwentarz depresji Becka.

Oto niektóre objawy depresji, które może wykazywać pacjent:

  • brak energii, zmęczenie
  • pojawia się obniżenie nastroju np. dużo częstszy smutek
  • uczucie przytłoczenia lub wrażenie, że rzeczy są zbyt trudne do zniesienia
  • kłopoty ze spaniem dłużej niż zwykle i/lub spanie za dużo
  • uczucie beznadziejności i/lub bezwartościowości
  • łatwiejsze niż zwykle uczucie rozdrażnienia, złości lub frustracji

 

Przyczyny depresji?

Ważne jest, aby zrozumieć, że depresja nie jest spowodowana przez jeden czynnik, ale często przez kombinację kilku czynników oddziałujących na siebie. Czynniki te można podzielić na dwie szerokie kategorie: biologiczną i psychologiczną.

Czynniki biologiczne – czy depresja jest dziedziczona?

Do czynników biologicznych, które mogą mieć wpływ na zaburzenia nastroju należą: geny, hormony i wytwarzane substancje chemiczne w naszym mózgu.
Depresja występuje w rodzinach pochodzenia, co sugeruje, że osoby mogą dziedziczyć geny, które czynią je podatnymi na rozwój depresji. Można jednak dziedziczyć zwiększoną podatność na chorobę, ale niekoniecznie będzie to oznaczać, że zachorujemy.

Badania wykazały, że istnieją pewne zmiany hormonalne, które występują w depresji. Może to spowodować nadmierną lub niedostateczną produkcję niektórych hormonów w naszym organizmie.
Komórki nerwowe w mózgu komunikują się ze sobą za pomocą specyficznych substancji chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami. Uważa się, że wystąpienie depresji zmniejsza aktywność jednego lub więcej systemów komunikujących komórki nerwowe. To może zakłócać pewne obszary mózgu, które regulują funkcje snu, apetytu, popędu seksualnego i nastroju.

Czynniki psychologiczne

Czynnikami wyzwalającymi zaburzenia depresyjne są najczęściej doświadczenia związane ze stratą. W ciągu naszego życia niejednokrotnie zdarza nam się odczuwać utratę kogoś ważnego. Doświadczenie to może obejmować utratę bliskiej osoby w wyniku żałoby lub separacji (utrata pracy, przyjaźni, awansu, wizerunku, wsparcia itp.). Niektórzy ludzie mogą uzależniać swoje szczęście od zdobycia konkretnego celu: ukończenia studiów, zdobycia konkretnej pracy, osiągnięcia pewnego zysku z przedsięwzięcia biznesowego lub znalezienia partnera życiowego.

Jeśli z jakichś powodów nie są w stanie osiągnąć wymarzonego celu, poczucie porażki może przyczyniać się do depresji.

Jak wcześniej wspominałyśmy, wiele negatywnych wzorców myślenia może zwiększać i podtrzymywać objawy depresji. Częstą postawą życiową jest przyjmowanie na siebie nadmiernej odpowiedzialności, nieelastyczne przekonania dotyczących tego, kim należy być i jak należy się zachowywać.
Depresję może również wywołać kumulacja stresujących zdarzeń i sytuacji życiowych: bezrobocie, problemy finansowe, choroba, poważne trudności z małżonkami, rodzicami lub dziećmi.

Jak leczyć depresję?

jak leczyć depresjęPostać depresji może być leczona za pomocą leków przeciwdepresyjnych i psychoterapii. Często rekomendowanym sposobem leczenia depresji jest łączenie oddziaływań-za pomocą farmakoterapii i psychoterapii. Główne metody leczenia depresji to oddziaływania terapeutyczne, przede wszystkim terapia poznawczo-behawioralna, która wykazuję wysoką skuteczność w tego typu problemach. Leczenie farmakologiczne zawsze musi być pod nadzorem psychiatry, lekarz psychiatra zdiagnozuje stan pacjenta i zastosuje określone leczenie farmakologiczne.
Trudno wyleczyć depresję samemu, dlatego, jeśli borykamy się z wymienionymi wyżej problemami, warto zgłosić się do specjalisty. Spotkanie z psychoterapeutą może zwiększyć szansę na minimalizacje objawów lub wylecznie. Remisja w kontekście depresji oznacza ustąpienie lub zmniejszenie nasilenia objawów depresyjnych. Jest to okres, w którym osoba dotknięta depresją nie spełnia już kryteriów diagnostycznych dla epizodu depresyjnego według kryteriów diagnostycznych.

Osoba z depresją, jak może sobie poradzić?

Zwiększanie poziomu swojej aktywności

Jednym ze sposobów na przezwyciężenie stanów depresyjnych jest zwiększenie poziomu aktywności. Im więcej aktywności i im przyjemniejsze są to dla nas czynności, tym lepiej się czujemy.

Odejście od standardowych działań, w chwilach gorszego nastroju daje naszemu umysłowi rodzaj wytchnienia – inne ukierunkowanie, spojrzenie na obecną chwilę. Działanie, nawet jeśli wykonywane trochę na siłę, może pomóc dać nam poczucie, że idziemy naprzód i przejmujemy kontrolę nad naszym życiem.
Zazwyczaj kiedy jesteśmy zmęczone fizycznie, potrzebujemy wytchnienia i odpoczynku. Jednak kiedy jesteśmy przygnębione, większa ilość snu i bezczynne siedzenie powoduje tylko ospałość i odrętwienie. Ponadto bierne spędzanie czasu pozostawia dużo przestrzeni na „przeżuwanie” przez umysł depresyjnych myśli. Zadbanie o własne zdrowie fizyczne jest bardzo ważnym aspektem. Głównymi strategiami ułatwiającymi zwiększenie aktywności są: wyznaczanie celów, planowanie działań, techniki rozwijania umiejętności społecznych i rozwiązywania problemów.

Zabawa i osiągnięcia

Dobrze jest robić zabawne i przyjemne rzeczy, to pomaga nam znaleźć radosne momenty w ciągu dnia. Szczególnie w momentach wytężonej pracy, chłodnej pory roku lub pandemii warto w swoim rozkładzie dnia znaleźć chwilę na przyjemne czynności i zwiększyć chęci do działania np. pobieganie po parku z ulubioną muzyką w uszach albo ciepła kąpiel.

Gorszy nastrój związany jest nie tylko ze smutkiem, ale też poczuciem beznadziei, winy i rozpaczy. Wobec tego warto zadbać o pozytywne uczucia związane z obszarem osiągnięć i dążenia do celu. Wykonywanie zadań zwieńczonych konkretnym osiągnięciem albo pozwalających nam w czymś się doskonalić, pomoże poczuć, że zaczynamy na nowo zajmować się naszymi sprawami.

Oczywiste jest to, że wiele korzyści płynie ze zwiększania lub zmiany aktywności, jednak niektóre myśli mogą powstrzymać nas przed zmianą: „nie będzie mi się podobać”, „to zbyt trudne” lub „nie mam czasu na przyjemności”. Często popełnianym błędem jest usiłowanie zrobić zbyt wiele za wcześnie.

Kiedy mamy gorsze dni, pewne działania lub zmiany mogą wymagać ogromnego wysiłku. Chodzi o to, by zacząć od małych, prostych kroków, które jesteśmy w stanie wykonać. W okresie silnego przygnębienia nierozsądnie jest oczekiwać, że będziemy w stanie wyskoczyć z łóżka i posprzątać cały dom, a potem wyjść z przyjacielem na lunch. Jeśli ustawimy swoje cele zbyt wysoko, możemy ich nie zrealizować, rozczarować się sobą i poczuć się znacznie gorzej. Zamiast tego warto planować rzeczy, które są osiągalne na obecny czas. Jeśli nie mamy siły na spotkania z innymi ludźmi, można po prostu do kogoś zadzwonić.

Emocje

Często uważamy, że uczucia, których doświadczamy, są spowodowane zewnętrznymi przyczynami. Na przykład możemy sobie tłumaczyć: „to mój partner mnie rozzłościł”, „mój szef tak mnie zestresował”, „jestem przygnębiona, ponieważ nie dostałam pracy, której chciałam” – ale też w odniesieniu do doświadczeń pozytywnych: „ta podróż sprawiła, że poczułam się tak zrelaksowana”.

Jakie jest założenie leżące u podstaw tych stwierdzeń? Ktoś lub coś innego wpłynęło na nasze emocje. Jednak tym, co najsilniej na nas wpływa, jest to, jak postrzegamy daną sytuację lub zachowanie osoby czy zdarzenia. To właśnie nasze myśli i przekonania znacząco wpływają na nasze uczucia i działania. Nasze interpretacje mogą przyczyniać się do pogłębiania stanów depresyjnych. Z kolei nasze negatywne uczucia wpływają na myślenie, tworząc tzw. błędne koła.

Czy smutek to depresja?

Każda z nas niekiedy myśli o rzeczach, które sprawiają, że czujemy się smutne lub zaniepokojone – to normalna część życia. Jednakże jeśli myślenie tego rodzaju towarzyszy nam codziennie, być może jest to sygnał, by weryfikować swoje myśli.

Doświadczanie straty

doświadczenie stratyJednym z wyzwalających czynników stanów depresji jest doświadczenie straty. Ludzie radzą sobie z żalem na wiele różnych sposobów i niekoniecznie przechodzą przez „przewidywalną grupę etapów żałoby”. Sposób, w jaki ludzie odczuwają żal, może zależeć od okoliczności straty (np. nagła śmierć, długa choroba, śmierć młodego człowieka), jak również od wcześniejszych doświadczeń związanych z utratą. Nie ma limitu czasowego na żałobę – jedni wracają do swojej codziennej rutyny dość szybko, inni potrzebują więcej czasu. Jedni wolą samotnie przeżywać żałobę, inni pragną wsparcia i towarzystwa. Większość osób przechodzących ten proces w końcu dostosuje się do straty i powróci do normalnego życia. Warto pamiętać, że jeśli po kilku miesiącach po stracie nastrój pozostaje znacząco obniżony, a funkcjonowanie osoby jest na niskim poziomie, niezbędne jest zgłoszenie się o pomoc. Psychoterapia pomoże bezpiecznie zbadać doświadczenie żalu, połączyć się z bolesnymi uczuciami i wspomnieniami, torując drogę do rozwiązania i nowego etapu.

Myśli

Jakiego rodzaju myśli są dla nas nieprzydatne? To te, które zazwyczaj skupiają się na negatywnych aspektach sytuacji; te, w których stawiamy nierealistyczne wymagania wobec siebie lub innych oraz te, w których odnosimy się do siebie bardzo krytycznie, np. „nie polubi mnie”, „zobaczy, jaka jestem beznadziejna”, „nie mogę pokazać prawdziwej siebie”. Są one często nazywane wzorcami myślenia, które stały się nawykiem.

Co można zrobić? Jak sobie radzić z depresją?

Po pierwsze, warto zadać sobie pytanie: „Co myślę? Jakie wnioski wyciągam?”, aby sprawdzić, jakie myśli bezpośrednio wpływają na nasze przygnębienie.
Następnym krokiem jest zakwestionowanie swojego myślenia poprzez zbadanie innych możliwych wyjaśnień. Najważniejsze, aby spróbować spojrzeć na sytuację z różnych punktów widzenia. Warto zadać sobie pytanie: Jak można inaczej spojrzeć na tę sytuację? Jak ktoś inny mógłby ją postrzegać? Jakie mogą być inne wyjaśnienia?
Zrównoważone i pomocne myśli lub przekonania to takie, które uwzględniają alternatywne punkty widzenia. Ostatnim krokiem jest zadanie sobie pytania: „W jaki sposób mogę zastąpić pierwotną myśl, aby uwzględnić też inne możliwe warianty”?

Wyobraźmy sobie sytuację, w której na kogoś czekamy, na przykład na znajomego, który się spóźnia już kwadrans i nie odpisuje na smsy. Pojawia się automatyczna myśl: „On mnie nie szanuje. Ma gdzieś mój czas i to, że siedzę tu sama.” Zatrzymajmy się. Czy to jedyny sposób spojrzenia na tę sytuację? A może nie mam racji albo oceniam to pochopnie? Być może stoi w korku, coś mu wypadło, albo zwyczajnie się spóźnia i opowie mi o tym, kiedy się spotkamy?

Metoda pracy nad zmianą myślenia nie należy do najprostszych. Jesteśmy ludźmi, często dochodzimy do wniosków automatycznie, nie zadając sobie pytania, czy to założenie jest prawdziwe.
Jeśli jednak „powalczymy” z naszymi założeniami, które często sprawiają, że cierpimy i coraz bardziej się wycofujemy, damy sobie szansę na nową radość z życia.

Terapia depresji

terapia depresjiPsychoterapia depresji to forma terapii, która jest stosowana w leczeniu objawów oraz poprawie funkcjonowania emocjonalnego i psychologicznego osób chorujących na depresję. Terapia pozwala zmniejszyć nasilenie objawów. Może być stosowana jako terapia indywidualna, terapia grupowa lub terapia rodzinna, w zależności od potrzeb i preferencji pacjenta. Niekiedy, gdy depresja przebiega cięzko, to wymaga leczenia, które będzie zintensyfikowane np. spotkania terapeutyczne dwa razy w tygodniu. Terapia dla osób chorujących na depresję, jest jedną z chórób, która ma wysoki wskaźnik skuteczności leczenia.

Psychoterapia depresji może obejmować różnorodne podejścia terapeutyczne, takie jak:

  1. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Jest to jedno z najczęściej stosowanych podejść terapeutycznych w leczeniu depresji. Psychoterapia poznawczo-behawioralna, nurt CBT skupia się na identyfikowaniu i zmienianiu negatywnych wzorców myślenia i zachowań, które mogą przyczyniać się do depresji. Terapeuta i pacjent współpracują razem, aby rozpoznać i zmieniać negatywne myśli, nawyki i reakcje emocjonalne.
  2. Terapia interpersonalna (IPT). Skupia się na poprawie relacji międzyludzkich pacjenta, ponieważ problemy w relacjach mogą przyczyniać się do depresji. Terapeuta i pacjent pracują razem, aby identyfikować i rozwiązywać problemy związane z komunikacją, relacjami społecznymi, stratą, zmianami życiowymi lub innymi trudnościami interpersonalnymi.
  3. Terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT). Terapia skupia elementy poznawczej terapii behawioralnej z technikami uważności. Uważność to praktyka skupiania uwagi na tu i teraz, bez osądzania i oceniania. MBCT może być skutecznym podejściem w leczeniu depresji, zwłaszcza w przypadku nawracającej depresji.
  4. Terapia rodzinna. Tę formę pomocy zalecamy, gdy depresja ma związek z dynamiką rodziną. Terapeuta pracuje z wspólnie z najbliższymi członkami rodziny, aby identyfikować i rozwiązywać problemy rodzinne, które mogą przyczyniać się do depresji.

Pamiętaj depresja jest chorobą i wymaga często specjalistycznego leczenia. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie, czy muszę dalej tak cierpieć? Podjąć decyzję, zgłosić się do lekarza, psychiatry lub psychoterapeuty.

Farmakoterapia depresji

Psychiatria jest dziedziną medycyny, która zajmuje się diagnozowaniem, leczeniem i zarządzaniem różnymi zaburzeniami psychicznymi, w tym również depresją. Farmakoterapia depresji obejmuje stosowanie leków przeciwdepresyjnych (tzw. antydepresant), które są przepisywane przez lekarza psychiatrę lub innego specjalistę. Wybór konkretnego leku, dawki oraz ile trwa leczenie depresji zależy od indywidualnego przypadku pacjenta i jest dostosowywany przez lekarza na podstawie oceny stanu zdrowia, ciężkości objawów, historii medycznej oraz innych czynników. Leczenie farmakologiczne należy skonsultować z lekarzem, ważne aby cały proces leczenia był prowadzony pod ścisłym nadzorem psychiatry i zgodnie z zaleceniami oraz planem leczenia ustalonym przez specjalistę.

Standardowy czas trwania farmakoterapii depresji to zazwyczaj minimum 6-8 tygodni, jednak czas ten może się różnić w zależności od stopnia nasilenia objawów, indywidualnej reakcji pacjenta na leki. Zazwyczaj, pierwsza poprawy może się pojawić najmniej dwa tygodnie od rozpoczęcia kuracji, jednak pełne efekty leczenia mogą wymagać dłuższego czasu. Dlatego istotne jest, aby pacjent kontynuował proces przyjmowania leków, zgodnie z zaleceniami lekarza, nawet jeśli nie odczuwa poprawy w początkowym okresie terapii.

Najczęściej stosowane grupy leków przeciwdepresyjnych to:

  1. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): Są to leki, które zwiększają dostępność serotoniny, neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za regulację nastroju, w mózgu. Przykładowe SSRI to fluoksetyna, sertralina, escitalopram.
  2. Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI): Są to leki, które zwiększają dostępność zarówno noradrenaliny, jak i serotoniny w mózgu. Przykładowe SNRI to wenlafaksyna, duloksetyna.
  3. Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): Są to starsze leki przeciwdepresyjne, które działają poprzez blokowanie działania enzymu monoaminooksydazy, odpowiedzialnego za rozkład neuroprzekaźników takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina. Przykładowe IMAO to moklobemid, selegilina.
  4. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD): Są to starsze leki, które działają poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Przykładowe TLPD to amitryptylina, doksepina, imipramina.

Działania profilaktyczne

W ramach działań profilaktycznych warto pamiętać o:

  1. Utrzymywaniu równowagi między pracą a odpoczynkiem. Intensywny styl życia może być sam w sobie stresujący. Warto starać się zachować rozsądny balans, zadbać o dobre nawyki żywieniowe, regularny sen, ćwiczenia fizyczne oraz angażowanie się w przyjemne działania, które mogą być zarówno zabawą, jak i wyzwaniem.
  2. Rozwijaniu sieci wsparcia społecznego. Dobrze jest znaleźć kogoś, z kim można usiąść i szczerze porozmawiać. Często problemy wydają się nam większe, jeśli słyszmy je tylko w naszej głowie. Rozmowa może pomóc spojrzeć na sprawy z innej perspektywy. Nawiązywanie kontaktów towarzyskich może być okazją do zabawy i beztroski.
  3. W każdej pracy nad sobą trzeba się spodziewać wzlotów i upadków. Przydatne może być przypomnienie sobie, że większość ludzi ma gorsze dni, zdarza się, że trudniej jest poradzić sobie z małymi i dużymi problemami – to część bycia człowiekiem! Zmiana jest często wyboistą drogą, ale korzyści wynagrodzą wysiłek.

Warto pamiętać, że działania zapobiegawcze mogą pomóc nas ochronić przed głębokimi kryzysami. Jednak jeśli poczujemy się gorzej, warto poszukać człowieka, z którym można porozmawiać o tym, przez co przechodzimy i jak postrzegamy zdarzenia. Depresja i przygnębienie nigdy nie są naszymi sprzymierzeńcami.

Jeśli widzisz u siebie zbliżone objawy i trudności, to umów się na wizytę- Psychoterapia online.

4.9/5 - (10)
Facebook
Twitter
LinkedIn
Email

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

depresja

Psychoterapia

Wsparcie psychoterapeutyczne
dla kobiet 

coaching biznesowy online

Coaching

Indywidualny coaching biznesowy, coaching kariery i rozwój osobisty dla kobiet

superwizja grupowa cbt

Superwizja

W procesie superwizji stajesz się lepszą w tym, co robisz, aby skuteczniej pomagać swoim Klientom

depresja

Umów się na sesję
do psychoterapeuty lub coacha

Wiemy, jak skutecznie pomagać

Oferujemy spotkania w gabinecie w Warszawie i online

Świadczymy usługi w językach polskim i angielskim

Zobacz również